بی برنامه گی در یادگیری
امروز صبح که داشتم از خونه به سمت محل کارم میرفتم احساس خوبی نداشتم وتو یک گفتگوی درونی به خودم میگفتم که چرا کاراییم تو موضوع های مورد علاقه مثل یادگیری کم شده و چرا نمیتونم خیلی روی موضوعهای مهمی که بهشون علاقه مند هستم و کاهای مورد نیازدر اون مورد رو به طور متداوم نمیتونم انجام بدم، به ذهنم رسید که بهتره یکم اینجا بنویسم تا شاید این نوشتنه بتونه کمی من رو به خودم نزدیک تر کنه، شاید این موضوع خیلی خوشایند نباشه اما به هر حال گهگاهی ما از خود واقعیمون دور میشیم یا شاید خود واقعیمون همونی باشه که الان هستیم! به هر حال چه خود واقعیمون باشیم و یا تظاهر به اینطوری بودن میکنیم یا گم شده ایم و در جستجوی خودمون هستیم یا هر بلای دیگه ای که سر خودمون آوردیم یا بر اثر اتفاقفاتی که در مسیر زندگی برامون به وجود اومده که احوالمون از درون خیلی حس خوبی نداره.با همه این شرایط به نظرم باز در این وضعیت نامطلوب هم به اخر خط نرسیدیم بلکه به نظر میاد که میشه با گامهای کوچکی که در مسیر تغییرذ وضع موجود یا آسان تر اینکه بهبود وضع موجود بتونه به ما کمک کنه تا کم کم به مسیر اصلی و یا دوست داشتنی خودمون برگردیم و برای یادگیری بیشتر زمان بگذاریم.
خب اگر فرمولی رو انتظار دارید که داشته باشم باید خدمتتون عرض کنم که همینجاجا داره که عذر من رو بپذیرید و خوندن مطلب رو بیخیال بشید چرا که این روزها دچار این نوع رفتارم و در پی ساماندهی خود برای برون رفت از این وضعیت هستم. شاید انتخاب عنوان بی برنامه گی درست نباشه و علت بروز همچین رفتاری علل و عواملی دیگه ای داشته باشه مثل بی توجه ای یا عدم تمرکز روی موضوعات مهمی که علاقه دارم بیاموزم یا تنبلی یا شاید هم تاثیرات ترکیبات شیمیایی بوده باشه 
به هرحال هرچه که باشه نیازمند اصلاح داره و به نظر میرسه که اگر قراه که از این وضعیت برون رفتی داشته باشم چاره ندارم که دوباره یه بازبینی روی رفتارهایی که انجام میدم داشته باشم و تلاش کنم تا خودم رو به مسیری مورد نظر خودم هدایت کنم و در بخشهایی هم که نیاز هست رفتارم رو مدیریت کنم و در حد توان اصلاحاتی رو که نیاز هست رو انجام بدم تا دچار احساس نارضایتی از عملکرد خود نباشم
